Kokos + Przepis

Lekki, smaczny i esencjonalny. Tak w trzech słowach można opisać bohatera dzisiejszego wpisu. Jest to kolejny (i na pewno nie ostatni) produkt, który w kuchni spełnia masę funkcji. Może być dodatkiem do ciasta, które podamy w chłodne popołudnie wraz z aromatyczną kawą. Świetnym dodatkiem do jakże niedocenianej zupy dyniowej, który wydobędzie lekką słodycz potrawy. Jednak prawdziwym gwoździem programu jest on w znanej hiszpańskiej Pina coladzie, gdyż ukrywa ostrość rumu.

Znam takich, którzy kokos doceniają tylko w jednej postaci – ciasteczek Raffaello. Jednak to nie o nich chciałam dzisiaj mówić. Pamiętam, że mając 10-12 lat w naszym domu pojawił się prawdziwy kokos. Duża, okrągła i brązowa bryła z włoskami przypominała mi raczej jakieś dzikie zwierzę niż owoc. Twarda skorupa, która po uderzeniu wydawała głuchy odgłos. Jednak, żeby tego było mało, rodzice po pewnym czasie postanowili rozciąć naszego „domownika” i wypić mleko kokosowe. Okazało się, że „po pewnym czasie” trwało zbyt długo i mleko było zepsute. Powiedziałam sobie wtedy, że nigdy więcej tego świństwa nie zjem/nie wypiję. Oczywiście jak zwykle nie dotrzymałam swojego postanowienia i do dzisiaj zajadam się tym rarytasem, a do mleka mam zamiar powrócić przy okazji tajskiej zupy.

Niedawno wpadłam na CHIPSY KOKOSOWE, które w swoim asortymencie posiada firma SKWORCU. Skusiłam się na nie, ponieważ szukałam zdrowszej alternatywy do tradycyjnych chipsów, które skrupulatnie zamieszkują w moich udach. Jak widać na zdjęciu są to dobrze wysuszone skrawki kokosu, do których nie dodawano cukru ani ulepszaczy. Smak? Porównałabym je do wiórków kokosowych – lekko chrupiące, o zapachu karaibskich plaż z nutą skąpanej w słońcu skórze. Idealnie pasują do wieczornego przesiadywania przed laptopem czy telewizorem. Moim zdaniem są też świetną alternatywą na długie podróże samochodem, gdzie lubimy czasami coś pochrupać. Można je wkomponować w lodowe desery, galaretki, herbaty, koktajle. No i oczywiście w kurczaka!

Oprócz tego otrzymałam cukier kokosowy. Miało być fajnie, a skończyło się jak zawsze. No, może trochę wyolbrzymiam, ale jednak jestem  nieco zawiedziona. Kolor cukru ociera się o karmel i taką też nutę powinnam wyczuć w smaku, jednak jej nie czuję. Zapach? Przeokropny.. Połączenie czegoś spalonego i kwaśnego, jednak nie ma tego złego.. Cukier kokosowy ma jeden z najniższych indeksów glikemicznych wśród substancji słodzących, także działamy nim na swoją korzyść. Sama stosuję go do porannej kawy, lecz wydaje mi się, że w sobotę otulą jeżyny na tarcie. Jeśli chodzi o poziom słodkości to porównałabym go do włoskiego cukru, jeśli ktoś nie jadł cukru z Italii to powiem krótko – mało cukru w cukrze. Dlatego też, jeśli zależy nam na fit cukrze to polecam cukier trzcinowy.

Zapomniałam o jednym! Olej kokosowy! Wynalazek wynalazków. Najlepszy do olejowania włosów, nawilżania skóry czy smażenia na patelni. Mówiłam już, że kocham uniwersalność?

Szybki przepis na Pina colade

30 ml rumu (najlepiej białego)

30 ml śmietanki kokosowej

90 ml soku z ananasa

kruszony lód